Bali Sanur

Reisverslag 5 mei
Vandaag een rustige dag bij het zwembad en op het strand. Het gezicht van moeders is pimpelpaars aan het worden en ze heeft last aan de binnenkant van haar bovenlip. Bij het slapen had ze last bij het draaien op haar zij. Ze heeft ook last van haar ribben, dus we hebben de geplande massage behandeling voor de middag veranderd in een voetmassage en manicure. Marian en ik zijn wel voor de body massage gegaan. Tot die tijd hebben we een beetje in het zwembad van het hotel gezwommen en gehangen. Tussendoor zijn we nog we nog naar de pasar gegaan aan de boulevard achter het hotel. Iedereen ( met name het hotelpersoneel en de Balinezen van de winkels) die we tegenkomen vraagt “wat is er gebeurd?” Het is maar goed dat we vandaag een rustige dag gepland hebben, want Moeders is niet in haar normale doen. Op de pasar heeft het Moeders echter niet belet om goede inkopen te doen.

Na de massage hebben we weer heerlijk gegeten in één van de restaurants aan de boulevard. Je kan hier van alles vinden, Italiaans en Frans zijn hier zeer goed vertegenwoordigd, maar wij gaan iedere avond voor het Indonesisch.

Reisverslag 6 mei
‘s Ochtends is de computer gecrashed om één of andere duistere reden. Vandaag haalt Ketut ons op om 8:30 uur om over het eiland rond te rijden. Hij was er al veel vroeger, dus ik heb hem gevraagd om eerst naar de HP dealer te gaan voor de computer. Ik heb de HP schijven namelijk niet bij me. Wij naar Denpasar. Daar is een groot gebouw met allerlei computer winkels waaronder ook Apple en HP. De HP dealer was nog gesloten, terwijl die al een uur open moest zijn. Ketut gebruikte het begrip Jam Karet (elastieken tijd). Heb de computer afgeleverd bij een HP reparatie winkel, met het verzoek om de fout op te sporen. Geen probleem! Twee uur later kon ik de computer ophalen. De hele harde schijf was gewist en er zat een nieuwe versie van Windows op. Kwaad worden heeft toch geen zin, had ik maar moeten nadenken voor ik de HP daar afgaf.

We zijn in ieder geval gaan rondrijden met Ketut. Wij vonden dat er nogal veel Ketuts op het eiland rondliepen, waarop hij uitlegde dat ieder 4de kind wordt Ketut genoemd.
Moeders heeft bij het noemen van de naam binnenpret, want een kentut is een scheet.
Zij hebben voor de eerste 4 kinderen namen en bij de 5de tot met 8ste kind begint het weer opnieuw. Dus een 8ste kind heet ook Ketut evenals een 12de kind. Verder gaf hij onder het rijden een uitleg over het kaste systeem. Er zijn op balie 4 kasten en de Balinezen kunnen aan de naam zien uit welke kast iemand komt. Ze kunnen ook zien of de ouders uit dezelfde kaste komen. De moeder is hierbij bepalend. Als de moeder met een man trouwt uit een lagere kaste krijgt het de naam van de kaste van de moeder. Ik zal eens aan Saskia vragen of zij weet hoe dit zit in India.

Na de uitleg kwamen wij aan bij het monument van de bomaanslag op 12 oktober 2011. Het monument zag er heel mooi en verzorgd uit. Ketut vertelde dat het tot één jaar na de bomaanslag rustig was op Bali. De hele toeristen industrie was ineengestort. Na een jaar kwam het langzaam op gang, maar het is nu nog steeds niet zoals het was voor 2002. Hij vertelde verder dat bij Nusa Dua de Russen zitten, op Kuta de Australiërs en op Sanur zitten de meest Europeanen. Uiteindelijk zijn we beland op de 24 uur pasar van Denpasar. Hier zijn weer inkopen gedaan na forse onderhandelingen. Eén van de dames vond moeders zielig met die blauwe plekken in haar gezicht en zei de hele tijd “kashian”. Zij wilde een middeltje voor Moeders halen om de blauwe plekken te reduceren. Kennelijk een brouwseltje van “sandlewood”. Ondertussen liep zij met de boodschappen op haar hoofd mee naar de auto. We hebben maar geen gebruik gemaakt van haar aanbod, maar het was lief bedoeld. Wij zijn gaan lunchen in Denpasar bij een restaurant waar Babi Guleng (geroosterd varken) werd verkocht. Op Bali ( Hindoe) vind je volop varkensvlees en bijna geen koeienvlees en op Java (Moslim) is er bijna geen saté Babi te krijgen.
Na het eten zijn we nog in Denpasar rondgereden en hebben we wat foto’s genomen. Hierna terug naar het hotel. Marian nog even naar het zwembad en Moeders en ik hebben de manga Golek soldaat gemaakt..
Ook deze avond hebben hebben we aan de strand boulevard gegeten bij het Bonsai restaurant. Dijdens het eten begon het te regenen en het werd steeds erger. Uiteindelijk zaten we midden in een stortbuis en hield maar niet op. We hebben met een paraplu (pajong) van het restaurant onze eigen pajong opgehaald, maar aan het eind van het liedje waren we allemaal doorweekt.
Het is onze laatste avond, dus we zijn maar aan het pakken geslagen en daarna naar bed voor onze vertrekdag.


Reisverslag 7 mei
We waren allemaal redelijk vroeg op en zijn gelijk gaan ontbijten. We hadden tijdens ons ontbijt een prachtig uitzicht over de Indische Oceaan. Het gezicht van Moeders is er beter uit gaan zien en je kan aan haar merken dat zij zich ook weer beter voelt. Na het ontbijt zijn we verder gaan pakken en Marian en Moeders zijn aan het hstrand gaan liggen zonnen. Ik had nog wat laatste inkopen te dioen op de pasar. Op de pasar aangekomen ben ik bij dezelfde man nog wat houtwerk gaan kopen. Toen hij mij zag aankomen wilde hij weten waar Moeders was en hoe het met haar gezicht was. Ik vertelde hem wat ik nog wilde hebben en zei erbij dat hij me gelijk een goede prijs moest geven , want anders haal ik mijn moeder erbij om te tawarren (afdingen). Hij moest er heel hartelijk om lachen en deed overal 50% af. Na de pasar ben ik nog even gaan kijken op het strand en daar stond een man die houten eieren beschildert, werkelijk prachtig. Het is echt monnikenwerk. Over één groot ei doet hij twee weken. Hij had die dag nog niets verkocht, dus hij ging ook fors naar beneden met zijn prijs. Uiteindelijk ook zo’n ei gekocht.

Inmiddels was het tijd voor onze laatste massage, dus wij zijn naar het massagehuis gegaan.
Na de massage stond Ketut klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Hij vertelde dat als wij terugkomen naar Bali dat we dan langer moeten blijven . Hij kan ons dan naar het noorden brengen (Lovina beach) en het hele eiland laten zien. Hij gaf zijn kaartje en voor degenen die binnenkort naar Bali gaan als jullie nog een goede chauffeur zoeken, wij hebben zijn telefoonnummer.

Op het vliegveld hebben we nog wat laatste inkopen gedaan, waaronder Copi Lawuk. Dit is een koffie die gemaakt wordt van de uitwerpselen of braaksel (we hebben tot nu toe twee theorieën gehoord). Het vliegtuig vertrok met 46 minuten vertraging naar Singapore, waar wij een half uurtje mochten rondlopen op het vliegveld. Hier heeft moeders nog wat cosmetica inkopen gedaan en vervolgens naar Amsterdam waar wij op schema aankwamen.

Op Schiphol stonden Philip, Saskia en de kinderen te wachten, Els en Emma en Paul.
We hebben gezamenlijk nog een kop koffie gedronken, maar de vakantie was afgelopen. Wij zullen de conclusie van Moeders nog wel horen in de komende weken. Maar gesproken op eigen titel: “de reis was in ieder geval zeer geslaagd”. Ik heb in ieder geval veel geleerd en veel plezier beleefd aan deze reis met mijn moeder en mijn zus.