Bali Sanur

Reisverslag 4 mei.

Gisteren allemaal vroeg naar bed gegaan, dat hadden wij schijnbaar ook nodig, want vandaag hebben wij ons voor het eerst verslapen. Gertjan moest mama en mij wakker maken voor het ontbijt.
Om 08.45 uur zou onze chauffeur klaar staan voor onze trip naar Ubud, een kunstenaarsplaatsje een klein uur van Sanur. Eerst nog even ontbijten op het terras van het hotel aan het strand. Hier geen uitgebreid buffet, wij werden eerst verwend met een groot bord vers fruit en daarna de keuze uit roerei, omelet of spiegelei met of zonder spek. In ieder geval weer een stevig begin van de dag. Op tijd stonden wij klaar voor onze chauffeur, Ketut, van vandaag.
Onderweg naar Ubud zijn wij gestopt voor een voorstelling van een Balinese dans. Bij binnenkomst kregen alle vrouwen een bloem in het haar, zo ook mama en ik. De Balinese vrouwen(danseressen) zien er prachtig uit. Gertjan wilde dan ook graag op de foto met een van de Balinese vrouwen, alleen, mama wilde erbij gaan staan maar werd weggestuurd .
De voorstelling duurde een uur wat wij alle drie ook lang genoeg vonden. Het was leuk om een keer gezien te hebben. Verder op pad naar Ubud, onderweg zien wij diverse Batik shops, zilvershops en houtbedrijven. De chauffeur bood elke keer aan een stop te maken. Gertjan gaf aan dat hij op zoek was naar een peti (kamferkist). Ketut wist nog wel een goed adres. En inderdaad zagen wij weer hele mooie spullen voor weinig geld en het wordt zo getransporteerd naar Nederland. Weer kwam ik in de verleiding een houten tuinset aan te schaffen. Er werd een peti gevonden, maar deze voldeed niet geheel aan de wensen. Onderweg zijn wij ook nog gestopt bij een kunstgalerie, er waren best een aantal mooie schilderijen, maar de prijzen waren ook mooi. Er werd wel bij gezegd datje nog mag afdingen op de prijs. Dit gaven ze overigens in alle winkels aan waar wij tot nu toe zijn geweest op Bali. Wij kwamen aan in Ubud, een druk plaatsje met veel toeristische winkels, maar niet de kunstgaleries die wij hadden verwacht. Het blijkt dat de galeries die wij onderweg hebben gezien ook horen bij Ubud. Wij hebben even rondgelopen in Ubud, vonden een winkel met spijkerbroeken met bekende merken maar met Indonesische prijzen. In het restaurant waar wij lunchten zag mama
mango’s liggen, ook hier wisten zij te vertellen dat dit jaar een slechte oogst van de mango’s is door teveel regen. De mango’s die het restaurant had liggen waren meer voor het maken van sap. De serveerster raadde ons aan naar Deli……, een lokale supermarkt te gaan, daar hadden zij mango’s. En inderdaad verschillende soorten mango’s, de manalagi, de golek en de aromanis. En zij hadden durian! Wij hebben wat van alles gekocht. Of Kutet blij was met de durian in zijn auto?? Hij gaf aan dat hij het niet erg vond. Maar de auto rook wel naar durian. Mama heeft bij terugkomst in het hotel ook gelijk de durian opgegeten. Wij zijn nog even heerlijk bij het zwembad gaan liggen.
Het is hier echt een tropisch paradijs.
Terwijl Gertjan even ging bellen met Els zijn mama en ik nog een wandelingetje gaan maken over de “boulevard”. Het is een smalle boulevard aan het strand, waar ook de fietsers met hun fiets voorbij fietsen. Het is dus wel opletten als je hier wandelt. Mama heeft mij de schrik van mijn leven bezorgd. Het was druk met fietsers en wij moesten een stapje opzij doen om de fietsers erlangs te laten gaan. Ik liep voor en terwijl ik achterom kijk zie ik mama vallen , een forse val het bloed liep over haar gezicht, er kwamen gelijk mensen aan die een helpende hand boden. Mama is er goed vanaf gekomen, naast een lelijke snee boven het oog is het oog blauw, is een deel boven de bovenlip blauw en zijn er schaafwonden aan de knie. Adu kasian!
Bij het huisje hebben wij de wonden verzorgd en nadat wij alle drie van de schrik waren bij gekomen zijn wij heerlijk gaan eten bij een restaurant aan het strand. Iedereen is hier even vriendelijk en als ze mama zien vragen ze gelijk aan mama wat er is gebeurd.