Na 52 jaar weer terug

Reisverslag 19 april 2011
Wij zijn om 16:15 uur vertrokken van de Mariniersweg richting Station Rotterdam Blaak met 3 koffers. Eerst weer de verkeerde lift genomen, dus stonden wij aan de verkeerde kant van het perron richting Dordrecht. Maar na 5 minuten hadden wij de goede trein. Wij moesten op Station Rotterdam Centraal overstappen op de Frysa en dus van perron verwisselen. Terwijl wij met de koffers bovenaan de trap stonden kwam er een jongen op ons af en vroeg of hij kon helpen sjouwen, dus er zijn nog hulpvaardige mensen!
Met de Frysa waren wij binnen een half uur op Schiphol. Op Schiphol verliep alles voorspoedig en moesten om 20:00 uur gaan boarden. Terwijl wij bij de gate zaten kwam moeders in gesprek met de Indonesische vrouw en man die naast haar zaten en binnen 5 minuten bleek moeders Maleis te spreken. De mensen raakten helemaal in extase dat zij al 80 jaar was en na 52 jaar weer terugging. De twee Indonesische mensen bleken te horen bij een groep die in Soerabaja woonden en die anderen werden er ook bij betrokken. Om een lang verhaal kort te maken wij zijn alle drie uitgenodigd in Soerabaja en als wij eventueel in Malesië komen moesten wij daar ook langs gaan. Moeders kreeg de telefoonnummers en moest beloven te bellen.

Reisverslag 20 april 2011
De vlucht naar Kuala Lumpur verliep voorspoedig en wij mochten even een half uur de benen strekken in Kuala Lumpur. Tijdens de vlucht Kuala Lumpur kwam moeders weer in gesprek met een dame uit Jakarta en wij zijn weer uitgenodigd. Ditmaal gaat het om een bruiloft voor zondag aanstaande.
In Jakarta aangekomen hebben wij gelijk ervaren wat voor drukke stad is. Marian merkte op dat het van Kuala Lumpur naar Jakarta sneller was om van het vliegveld Soekorno-Hatta naar het hotel te komen. File en nog eens file.
Aangekomen bij het hotel hebben wij ons even opgefrist en zijn wij naar café Batavia gegaan om garnalen te eten. Daar had moeders zich de hele reis al op verheugd, dus zo beloofd zo gedaan. Het restaurant café Batavia ligt in het oude centrum van Jakarta (nu Kota, vroeger Batavia). De gebouwen zijn door de Nederlanders gebouwd en het is net of je in Den Haag rond rijdt.
De garnalen bij café Batavia waren heerlijk en wij zijn rond een uur of 22:30 weer terug gegaan naar het hotel.

Reisverslag 21 april 2011
De volgende ochtend waren wij rond 08:30 uur aan het ontbijten. Een zeer uitgebreid ontbijt met naast de spek en eieren en shusi’s ook nog een complete rijsttafel en dat bij het ontbijt.
Na het ontbijt zijn wij naar Sunda Kelapa gegaan en daar werden wij rondgeleid door een uiterst bereidwillige gids van het “bureau tourist informasi”. De gids sprak redelijk goed Nederlands. Hij bleek het van zijn grootouders te hebben geleerd. De grootvader leefde nog en was gepensioneerd bij de Shell. De naam van de gids is Dedi Faturahman (zie foto’s) en hij wordt in de ANWB gids met naam en toenaam vermeld.
Wij hebben langs de zeeschepen gelopen en zijn op één van de schepen rondgeleid. Het schijnt er nog steeds hetzelfde te zijn als in de 15de eeuw. De tijd heeft hier stilgestaan. Hier geen kranen, maar koelies die al het waar over hun schouder dragen. Daarna zijn wij naar de vismarkt gegaan. Het gebouw is door de Nederlanders gebouwd in 1850 en het staat nog steeds. De gids was erg onder de indruk dat het dak van gebouw in het midden geen ondersteuningspilaar nodig heeft. Verder hebben wij wat rondgewandeld onder begeleiding van de gids in de aangrenzende Kampong. Verder hebben wij een oude Nederlandse ophaal brug bekeken, de Hoenderpasarbrug en het oude, grote kanaal, de Kali besar. De brug is zo weggelopen uit een plaatsje als Schoonhoven en werkt nog steeds. Alle gebouwen met rode bakstenen in dit gebied zijn door de Hollanders gebouwd en zijn nog in redelijke staat.
Na het warme Sunda Kelapa naar het koele Plaza Indonesia, de meest luxueuze shopping mall van Jakarta. Moeders dacht dat ze weer in Dubai rondliep. Alle ontwerpers zijn hier vertegenwoordigd met winkels, van Louis Vuitton tot aan Versace.
Rond een uur of 16:00 uur zijn we weer terug in het hotel want de dames worden om 16:30 gemasseerd.

Wij zijn heerlijk gemasseerd door twee kleine Indonesische dames. Een stevige massage van top tot teen! De masseuse van mama was in eerste instantie stil, maar toen zij door had dat mama Maleis sprak sloeg zij als een blad om . Sprak honderduit en ook mijn masseuse ging van het Engels over in het Maleis. Ik kon het gesprek niet meer volgen. Wij werden als VIPS behandeld, kregen een langere massage en werden aan het eind nog verwend met een lekker kop thee.
Voor het avondeten zijn wij naar een Seafood restaurant gegaan wat het hotel ons had aangeraden in het noorden van Jakarta, Bandar Jakarta aan de kust. Daar aangekomen werden wij gelijk gebracht naar de vissen waar wij zelf ons avondmaal mochten uitzoeken. Gertjan had zijn kreeft snel gevonden. Daarbij nog garnalen en de vis van mama : Bandeng. Bandeng is in Nederland niet te krijgen en mama’s moeder maakte het vroeger met ketjap. Wij kregen het ook geserveerd met ketjap. Een lekkere stevige vis die ons goed smaakte.
Op de terugweg hadden wij een taxichauffeur die ons snel via een andere weg naar het hotel bracht. Geen file gezien dit keer. Maar wel de eerste bedelaars bij de auto, kinderen die zowat op de auto kwamen liggen. De chauffeur gaf aan negeren, je voelt je er niet prettig bij.

Reisverslag 22 April
De dag zijn wij weer goed gestart met een heerlijk ontbijt. Het ontbijtbuffet is enorm uitgebreid, Indonesisch, Japans, Amerikaanse pancakes, noem het en het is er. En anders wordt ervoor gezorgd. Gisteren was bij het fruit geen manga, mama vroeg of er geen manga was en de ober zei dat hij het ging regelen. Even later kregen wij een bordje mango op tafel geserveerd. Vanmorgen zag de ober mama en vroeg gelijk of mama manga wilde, even later stond het bord met manga op tafel!

Wij starten de dag met een heerlijk gebakken omelet, die jezelf met vulling kan samenstellen. Verse jus d’orange en vers fruit erbij en wij kunnen de dag aan!
Vandaag zijn wij naar Bogor geweest . Een kleine twee uur rijden van Jakarta. Wij hadden onze eigen chauffeur Jimmy. Ook eerst stil, maar die ontdooide toen hij hoorde dat mama en Gertjan Maleis spraken. Wat taal toch niet doet! Jimmy bleek een Molukse vader te hebben die bij de KNIL heeft gezeten.
Wat een drukke stad is Jakarta, tot nu toe hebben wij elke dag in een file gestaan. Ongelofelijk hoe men hier rijdt, 3-baanswegen zijn 5-baans geworden en men haalt elkaar kris kras in. Wonderlijk genoeg hebben wij nog geen ongeluk gezien. Jimmy was een goede rijder die zijn auto ook door drukte en snel door reed waar het zich toe liet. Want ook vandaag weer in een file gestaan!
Aangekomen bij Bogor, maakte ik een grote misser bij het kopen van de kaartjes voor de Botanische tuin. Ik moet nog een beetje wennen aan het Indonesische geld. En gaf dan ook het verkeerde bedrag aan het loket. Gelijkertijd had ik mijn portemonnee open en keek naar het geld. Dit was snel gezien door de verkopers die om ons heen stonden. Afgesproken dat wij later wat bij ze zouden kopen……….. De tuin is mooi en uitgestrekt, zie de foto’s die spreken voor zich.
In de tuin hebben wij nog even koffie gedronken, zij hadden alleen koffie tubruk. Het was de eerste keer sinds wij in Indonesië zijn dat er alleen deze koffie was.
Toen wij de botanische tuin uit liepen stonden de verkopers ons op te wachten. Mama kan beter afdingen dan ik want mama heeft hetzelfde gekocht voor 10000 rph minder, maar ik kreeg een lieve lach erbij!!
Jimmy had netjes op ons gewacht in de auto. Wij hadden nog wel trek in een kop koffie en Jimmy bracht ons naar een Starbucks café. Onderweg kwamen er weer bedelaars tegen de auto aan kloppen. Een klein jongetje en een moeder met baby op haar arm. Nog naar van gisteren heb ik vandaag een klein bedrag gegeven. Je hoeft niet bang te zijn dat zij ze achter je aan komen want het bedelen gebeurt op de snelweg. Aangekomen bij Starbucks is het begonnen te regenen. Fascinerend om te zien hoe kleine jongetjes in de leeftijd van 5 tot 10 met paraplu’s rond rennen om mensen uit de auto te helpen niet nat te worden. Maar ook hoe de meeste mensen hen negeerden. Gertjan heeft sinds vandaag een vriend erbij. Hij is geld gaan pinnen en heeft 1 jongetje meegevraagd met paraplu. Terug bij Starbucks bleef het jongetje Gertjan in de gaten houden, als Gertjan een beweging maakte stond hij al in de startblokken. Allemaal hebben wij ons naar de auto laten brengen door de jongetjes, ook Jimmy. De jongen van wie mama de paraplu had vroeg aan mama of hij zijn geld nu moest delen met z’n tweeën. Toen mama zei dat het alleen voor hem was bleef hij naar mama kijken. De dag van de vriend van Gertjan kon niet meer stuk.
Vanavond hebben wij heerlijk Indonesisch gegeten bij een restaurant in de buurt van het hotel, Harum Manis, ook weer aangeraden door het hotel. Heerlijke saté Kambing en saté Ajam en tahoe talor en cangkung. Tijdens het eten werden wij geëntertaind door een zangeres met gitarist en violist. Zij zong op verzoek. Zong mooi , heeft voor ons een liedje van Soerabaja gezongen.
In het hotel drinken we altijd ons kopje koffie. De serveersters zijn nieuwsgierig naar mama omdat zij merken dat mama Maleis spreekt. Zo ook vanavond. Allen zijn sprakeloos als ze horen wat de leeftijd van mama is. Ze vragen honderduit. En geven het door aan de collega’s.
Morgen vertrekken wij uit Jakarta en gaan met de (airco)trein naar Bandung. Het was nogal een probleem om vanavond een hotel te vinden voor Bandung, want het is voor Indonesië een lang weekend en velen zijn naar het koele Bandung vertrokken. Uiteindelijk heeft de conciërge van ons hotel het voor elkaar gekregen en hebben we een hotel voor zaterdagavond en zondagavond. We vertrekken namelijk maandag naar Yogjakarta.

Reisverslag 23 april
Het was (net als het hotel) een toer om een gereserveerde plaats te krijgen op de trein naar Bandung, vanwege de feestdagen. Ik had het mij niet gerealiseerd dat in een moslimland als Indonesië, de mensen vrijaf krijgen voor Christelijke feestdagen als Goede vrijdag en Pasen. Het is in ieder geval gelukt via de conciërge van het hotel. Op dit soort dagen schijnen speculanten de treinkaartjes op te kopen die dan voor de drie tot vijfvoudige prijs weer doorverkocht worden.
Na een goed ontbijt zijn we dan met de taxi naar station Gambir gebracht. Bij het ontbijt werd moeders onmiddellijk weer herkend en in een mum van tijd lag er op onze tafel weer een schaaltje met geschilde mango ( aromanis). Op het station wordt je bagage onmiddellijk van je overgenomen door kruiers die ook de weg in het station goed wisten, dus we werden in snel naar onze gereserveerde zitplaatsen gebracht in de trein
We waren veel te vroeg, maar de trein begon langzaam vol te lopen en uiteindelijk vertrokken we vol om 11:30 uur. De trein rit was uitstekend. Je kon ook hier weer warme rijstgerechten bestellen en er werd drinken rondgebracht en ondertussen werd er van het uitzicht genoten. Het was goed te merken dat er geklommen moest worden met de trein, want op sommige momenten ging hij erg langzaam. Mooie plaatjes met rijstvelden en kampongs.
Na 3 uur kwamen wij op Bandung aan en werden we door kruiers weer opgewacht die de koffers naar buiten sjouwden. Voor de ingang van het station stonden de taxi chauffeurs zich op te dringen, maar we hebben een officiële taxi genomen naar het hotel. Het hotel Jayakarta ligt hoog in Bandoeng in de Dago buurt. Het is jammer genoeg niet in het centrum van Bandung, maar ik geloof dat we blij moeten zijn dat we nog een kamer hebben kunnen vinden. Bandung is ontzettend druk. Na het inchecken zijn we naar Jeans street gegaan waar er wat gewinkeld werd en daarna met de taxi naar de Alung Alung in het centrum van Bandung. Rond een of 19:00 uur kwamen we weer terug in het hotel en hebben in het hotel gegeten. Daarna met Paul en Jelle geskyped, daarna met Els en daarna met Bart. De dames slapen momenteel. We gaan morgen het centrum bekijken bij daglicht en de omgeving bekijken. Moeders wil naar het oude huis van oom Piet en tante Mieke. Onze taxi chauffeur van vanmiddag komt morgen om 10:00 uur en blijft de hele dag bij ons.