Bandung

Reisverslag 24 April
Vandaag de dag weer gestart met een stevig ontbijt. Ook hier ruime keus, van een complete Indonesische rijsttafel, soto tot een gebakken ei met toast. Het was druk bij het ontbijt, wij zaten gezellig bij het zwembad waar al volop gebruik van werd gemaakt. Wij waren vroeg op gestaan en konden rustig de dag starten. Om 10.00 uur stond onze chauffeur Djena al op ons te wachten met een andere auto, luxer en geen geblindeerde ramen. Wij gingen op weg naar de straat waar tante Mieke en oom Piet gewoond hebben, Naripan. Net als in Jakarta is het druk op de weg en wordt er niet zo nauw gekeken met de rijbanen en ook hier veel brommers. Onderweg hebben wij een stop gemaakt bij de technische Universiteit van Bandung. Deze staat goed bekend en werkt samen met de TU van Delft. Verder naar de straat Naripan. Djena kende ook de oude limonade fabriek van oom Piet en wist ons voor het gebouw te brengen , nu een tent voor karoake. Mama herkende het gebouw niet. De straat Naripan bracht ook geen herinneringen naar boven. De grote erven zijn verdwenen, de huizen staan direct aan de straat. Het viel ons op dat de meeste huizen hier niet goed onderhouden zijn. We wisten het huisnummer niet, dus wij zijn doorgereden naar het Savoy Homann hotel om daar een kopje koffie te drinken. Een hotel met geschiedenis, in de tijd van mama was het al het hotel van Bandung. Maar in dit hotel hebben ook de regeringsleiders geslapen van de eerste Bandung- conferentie in 1955. De namen van Hatta , Nehru en Sukarno zijn te vinden aan de muur in de lobby. Tegenover het hotel staat het gebouw waar de conferentie heeft plaats gevonden, het gebouw van de oude sociëteit Concordia. Het gebouw heet nu de Gedung Merdeka, daar zijn wij naar binnen gegaan en je vindt daar de belangrijke regeringsleiders in levensechte poppen alsof de conferentie nog plaats vindt. Bovendien was er iemand die in de stijl van Soekarno “live” een toespraak hield.
Wij zijn verder gegaan naar Lembang , een dorpje boven Bandung waar de bloementuinen zijn te vinden. Ik wist niet wat ik zag, mooie verzorgde tuinderijen (kwekerijen) met allerlei soorten planten/bloemen. Er waren ook fruitbomen te koop, waar de vruchten al aan hingen, zoals Nanka en Mango Aromanis. Er waren ook vruchten bij die voor ons onbekend waren, maar waar mama onmiddellijk van zei dat is Sawo en dat is Klengkeng, we hebben er een foto van gemaakt.
De weg naar Lembang was ook heel mooi, bergen en sawa’s en heel veel stalletjes met bananen en ananas. Djena wilde ons graag naar de vulkaan brengen, helaas begon het te regenen en toen wij bij de vulkaan aankwamen was het zicht dusdanig slecht dat wij niet eens uit de auto zijn gestapt.
Terug naar Bandung dan maar, Gertjan en ik wilden nog graag een Wajang pop. Wij hadden gelezen dat je een bepaald type pop het best in Bandung kopen. Djena wist wel waar wij deze konden krijgen. En ja hoor na een reis kris kras door Bandung stonden wij voor en zaak met allerlei souvenirs van de streek met ook de Wajang poppen. Deze zitten dus nu in de koffer! Op de weg terug naar het hotel zag mama een tent met Durian, wij hebben er ons aan gewaagd en deze gekocht. Mama kocht er twee, ook één voor Djenna, want die had in de auto zitten vertellen dat het een dure vrucht was en dat hij die nooit at. In het hotel is het eerste stuk al opgegeten. De lucht valt erg mee. Djena zou ons ‘s avonds brengen naar een Indonesische eettent met Soedanese keuken, boven in Bandung. Een gezellig restaurant, the Stone, met een mooi uitzicht over Bandung, wij hebben heerlijk gegeten!