Yogjakarta (vervolg 2)

Reisverslag 29 april 2011
Vandaag de dag rustig begonnen met het ontbijt. Eerst nog met Nathalie gesms’t, want die is vandaag jarig. Wij hadden geen afspraken en waren van plan met de becak naar de jalan Malioboro te gaan, de hoofdstraat van Yogjakarta, om te winkelen. Mama en ik wilden nog naar Batik kijken. Buiten gekomen bij het hotel waren de becakrijders snel aanwezig om ons naar de Jl Malioboro te brengen. Onderweg vroeg de becakrijder of wij nog interesse hadden in zilver want hij wist nog wel een adresje. Maar wij waren al in Kota Gede geweest en zijn nu op zoek naar Batik. Batik genoeg!
Het ene winkeltje naast het andere en tegenover de winkels stonden kraampjes met batik.

Alleen het lopen over de straat was al een beleving. Tussen de kraampjes met batik staan/zitten mensen met eten, zijn een aantal jongens een motorfiets aan het repareren en slapen de becakrij-ders in hun becak.

Onderweg werd Gertjan aangesproken door een Indonesische man, zijn vriend had gestudeerd in Delft. Hij verwees ons naar een Kunstatelier in een zijstraat.
Wij op zoek en snel gevonden, bleek het een atelier te zijn waar Gertjan 9 jaar geleden ook was geweest en een schilderij had gekocht. Het was een atelier van de kunstacademie van Yogjakarta. Wij kregen uitleg over de schilderijen, die geschilderd zijn op katoenen of zijden doek. Gertjan en ik hebben ons laten verleiden tot een aankoop van een doek van de Guru (leraar) na tawarren van Mama.

Het was warm en broeierig en op een gegeven moment hadden wij het batik wel gezien. Tijd voor een kopje koffie in de airconditioned shoppingmall Malioboro. Na de koffie besloten wij naar het hotel te gaan, voordat wij naar Kota Gede gingen om het bestek van Mama op te halen, dat we de vorige dag gebracht hadden om te laten verzilveren. De becakrijder van Gertjan was echter aan het eten en we stonden daardoor te wachten. Onze becakrijder ging met ons hem zoeken. Gertjan zorgde even voor veel bekijks door zelf op de becak achter ons aan te gaan fietsen. Hij werd vriendelijk aangemoedigd door collega becakrijders. De eigenaar van de becak van Gertjan kwam snel aanlopen met een brede grijns.

In het hotel even relaxed. Ik heb nog even een heerlijke verfrissende duik in het zwembad genomen. De treintickets naar Soerabaja voor de volgende dag waren inmiddels ook bezorgd in het hotel.
Om 16:00 uur ’s middags zijn we naar Kota Gede gegaan met een taxi .De taxichauffeur was erg spraakzaam en vertelde onderweg veel over de stad. Op de terugweg is hij langs de “Hollandse ”wijk gereden, huizen met oranje daken, die nu bewoond zijn door Indonesiërs maar nog in de originele staat moeten blijven van de Indonesische overheid. Je kon zien dat het mooie huizen zijn geweest, maar ze zien er nu niet meer uit door achterstallig onderhoud.

Terug bij het hotel hebben we koffie gedronken en daarna zijn we gaan eten bij Balé Raos. Dit is een restaurant in de Kraton, dat zegt hetzelfde eten als van de Sultan te koken. Onderweg naar het restaurant kwamen we langs een authentieke Wajongpop maker, die de wajangpoppen voor de Kraton maakt. Het is een nogal bewerkelijke procedure. Hij is twee weken met de pop zelf bezig en daarna een week voor de kleuren. De pop is van buffelhuid gemaakt en de gaatjes en figuurtjes worden met een hamer en een spijker één voor één in de buffelhuid gestanst. De motieven hebben allemaal een verschillende betekenis evenals de kleuren. De kleuren worden van natuurlijke producten geproduceerd zoals saffraan (geel) en papaja (groen) en hebben ook een verschillende betekenis. Zwart is principieel en weten wat je wil, donkerblauw betekent loyaal naar anderen.

Na de wajangpoppen naar Balé Raos. Het eten was weer fantastisch, mama en ik de Nasi Lysik (nasi koening, sambel goreng udang, daging, ebby, telor; speciaal voor tòtò Frank de uitleg: gele rijst met garnalen, rundvlees en ei) en Gertjan Nasi Goreng Balé Raos met extra saté (speciaal voor tòtò Frank: gebakken rijst volgens de methode Balé Raos met stukjes gegrilde kip aan een stokje) . Als toetje Nanas Angin, een niet uit te leggen toetje met ananas, maar wel erg lekker. Mama had een specialiteit van de Sultan Buwono. We zijn de naam van het toetje vergeten, maar het was gemaakt van cassave. We hadden het deze keer wel bont gemaakt, want de rekening was totaal IDR 160.000 (€ 12,50) voor ons drieën.

Na Balé Raos weer terug naar het hotel , eerst koffie drinken en daarna naar de kamer om de koffers in te pakken voor Soerabaja. We hebben nog even via BVN naar Pauw & Witteman gekeken, want daar werd het huwelijk van William en Kate voorbeschouwd (ze lopen een dag achter) en via de BCC hebben we de huwelijksvoltrekking gezien. De koffers hebben we maar gelaten voor morgen.