Yogjakarta (vervolg)

Reisverslag 28 april 2011
Vandaag hadden we weer afgesproken met onze chauffeur Wakidi om ons naar Kota Gede te brengen, een zilverstadje even buiten Yogjakarta. Na weer een stevig ontbijt, Moeders had weer buburvan zwarte ketan, stonden we om 09:00 uur klaar. Op de een of andere manier hebben die chauffeurs je meteen in de gaten. We stonden nauwelijks buiten of de auto werd voorgereden en waren wij onderweg naar Kota Gede (= grote stad in het Javaans) voor het Yogja zilver. Daar aangekomen worden we weer onmiddellijk aangesproken bij het uitstappen van de auto. Mensen die ons naar een zilverwinkel willen brengen. Tijdens het rondlopen worden we weer lastig gevallen door een bedelaarster en om van haar af te zijn gaf ik haar IDR 5.000 (€ 0,40). Terwijl ze zich uit de voeten maakt, zie ik dat ze naar mij stond te wijzen bij een andere bedelaarster en prompt kwam die andere bedelaarster ook naar mij toe. Weer een les geleerd.
Moeders had zilverwerk meegenomen om opnieuw te laten verzilveren en dat kon maar dan moeten we het wel de volgende dag ophalen, dus morgen weer terug naar Kota Gede. Er zijn tientallen winkeltjes en smederijen en nadat we een paar bezichtigd hadden en wat inkopen hadden gedaan gingen we weer terug naar Yogjakarta.

Nu naar de vogeltjesmarkt. De vogeltjesmarkt waar ik was in 2002 was verplaatst naar een andere locatie en zag er veel schoner uit. Alleen als je ziet hoe de beesten hier behandeld worden! Er zijn naast vogeltjes ook andere beesten te zien, van boa constrictors tot aan puppy’s. Je kan er ook hanen kopen voor de vechtsport en konijnen voor de saté, saté kelincil. Dit zagen we in Bogor en Bandung ook, maar we dachten eerlijk gezegd dat de mensen een grapje maakten, maar deze konijntjes zijn er dus voor de consumptie. De dames werden beroerd bij de aanblik van al die beesten in te kleine kooien, dus we zijn maar gauw weer weg gegaan.

Op weg naar de gewone markt in het centrum van Yogjakarta. De markt is zeer groot ca. 1km² en er zijn nauwelijks toeristen te zien. Daar hebben we wat rondgelopen en aan één van de verkopers gevraagd waar we Dengdeng konden kopen. Deze verkoper liet gelijk zijn kraam in de steek en bracht ons naar een andere verdieping van de markt. Onderweg keken wij onze ogen uit wat er allemaal te koop lag. Vers fruit, kruiden, kleding, huishoudelijke artikelen, noem het maar op. Op de eerste verdieping heeft Moeders Dengdeng en ebby gekocht. De verkoper vertelde dat hij nooit toeristen zag op deze markt. Wij hadden inderdaad al gezegd dat wij alleen lokale mensen zagen hier.
De verkoper die ons naar deze kraam toebracht vroeg aan Marian of Moeders en ik haar pappie en mammie waren. Dus ik werd weer hartelijk uitgelachen, terwijl Marian en Moeders zich prima voelden met het inschattingsvermogen van de verkoper.

Na de Dengdeng en ebby bracht hij ons naar een verkoper van zijden batik.
Daar werd kennelijk de hoofdprijs gevraagd IDR 700.000 (€ 56,00) voor 3 sjaaltjes, terwijl wij een prijsetiket van IDR 102.000 (€ 8,00) zagen in één van de sjaaltjes. Dus moeders die gaf aan IDR 300.000 (€ 24,00) te willen betalen. De man zakte naar uiteindelijk € 500.000 (€ 40,00) maar moeders wilde ze alleen kopen voor IDR300.000 en zei op een gegeven moment “laat maar, ik wil ze niet meer”. Hierop ging de man verder omlaag naar IDR 400.000, maar moeders hield voet bij stuk en liep weg naar de auto. Vlak bij de auto werden we door iemand anders aangehouden en die zei dat iemand de sjaaltjes kwam brengen voor IDR 300.000. Er kwam inderdaad iemand aanhollen met de sjaaltjes, maar toen hij ze afgaf zei hij dat hij IDR 400.000 moest vragen van de baas. Hierop ontplofte Moeders en stapte boos in de auto. Onze chauffeur vond het allemaal prachtig dat een 80 jarige Ibu Belanda zich niet liet afzetten op de markt.

Na deze perikelen zijn we weer keurig afgeleverd bij het hotel en hebben bij het zwembad wat gegeten en gedronken. Kakap (vis) en loempiaatjes. Om 17:00 stond onze massage gepland en we werden stipt om 17:00 onder handen genomen. Ik ben 90 minuten lang gekraakt en gemasseerd door een Javaanse van 1,5 meter groot, maar die was sterk !! Na 90 minuten zag ik Marian en Moeders weer. Het was heel apart want er werd gezamenlijk meloen gegeten en water gedronken na afloop.
Na de massage hebben we in het hotel gegeten. Moeders zag dat ze Nasi Udek hadden en had daar haar zinnen op gezet. Marian nam soto Ayam, want die was vandaag aan de beurt voor sakit perut en ik had de ikan Mangot. Het was weer heerlijk. Tot nu toe hebben we overal heerlijk gegeten.
Na het eten hebben de treinkaartjes naar Soerabaja besteld in het hotel, want zaterdag vertrekken we met de Argo Willis trein. De treinkaartjes liggen vrijdag bij de receptie klaar.
Morgen onze laatste dag in Yogja en het zilver van Moeders ophalen in Kota Gede.